De betekenis van secundaire vergisting

[jaapz]

Ik had met iemand op een ander (engelstalig) forum laatst een discussie over de betekenis van "secundaire vergisting".

Naar mijn weten is secundaire vergisting de fase van de vergisting (met dus nog actieve gist) waar de hevige primaire vergisting voorbij is, en de laag krausen op het jongbier zo goed als weg is.

Hij zei (grof vertaald) dat met "secundaire vergisting" bedoeld wordt het overhevelen van het bier na de vergisting, al dan niet bovenop bijvoorbeeld suiker of fruit. En dat "secundaire vergisting" dus eigenlijk een verkeerde naam is, aangezien er vaak na het overhevelen helemaal geen vergisting meer plaats vindt.

Nu heb ik mijn definitie uit het boek "Verander water in bier" van Adrie Otte, en volgens mij moet dat wel kloppen, gezien hoe dat boek op dit forum zo populair is.

Kunnen jullie dit voor mij misschien wat verduidelijken?

[Hay]

Volgens mij word daar inderdaad mee bedoeld het overhevelen naar een mandfles .
En gaat dan de vergisting nog wel verder, ik heb heel vaak dat er dan nog enkele puntjes afgaan.
Want er zit dan nog zat aktieve gist in je jongbier.

[seed7]

Secundaire vergisting is eigenlijk letterlijk een tweede vergisting, dus met een andere gist, b.v. Brettanomyces. In algemeen spraakgebruik zijn de grenzen vager.

Hoofdgisting, nagisting (al dan niet na overhevelen), flessegisting (die ook secundair zijn kan)

Ingo

[Jacques]

Wat de Engelstalige secundaire vergisting noemen heet in het Nederlands: nagisting. De nagisting is de langzame vergisting na de heftige hoofdgisting. Er vindt altijd een nagisting plaats, dat is niet afhankelijk van het wel of niet overhevelen. In feite bepaalt de gist wanneer de nagisting begint en niet de brouwer.

Overigens wordt vaak de term nagisting verkeerd gebruikt voor de hergisting op de fles. Dan is er wel sprake van een nieuwe vergisting, namelijk van de bottelsuiker die toegevoegd wordt aan het bier om koolzuurdruk te krijgen.