Ik heb gisteren op de openbrouwerijendag in Rodenbach (slechts) 1 Vin de Céréale gekocht.
Even prologen:
Ik lust graag bier. Maar wat ik niet lust, is van die gore zure 'op eiken foeders' vergiste stinkbieren. Dat noem ik geen bier meer. Geuze, bijvoorbeeld. Dat krijg ik niet binnen, echt niet.
Wijn moet ik ook niet hebben, veel te droog, te alcoholisch, en er zijn maar heeel weinig wijnen die dat 'complexe' van bier kunnen evenaren.
Nu ken ik mijzelf ondertussen goed genoeg. En vanaf ik weet dat een bier zuur is, of op eiken foeders heeft gestaan blijf ik gewoon van dat bier af.
Nu zit ik dus duidelijk voor een 'vin de céréale',
geen kraag, dat wist ik al van eerdere posts.
Geur: alcoholisch, iets houtigs (eiken hout denk ik
), geur geeft een indruk van wijn.
Smaak: ik proef heel voorzicht, ik probeer zo weinig mogelijk vooroordelen te vellen... : gewoonweg fantastisch heerlijk!!!
Hoe kan dit nu?? Dit is het lekkerste biertje dat ik al in lange tijd heb gedronken. Met al mijn vooroordelen erbij, en het toch nog zo heerlijk vinden.
"Een engeltje da op a tong pist" zouden we hier int Antwerpse zeggen.
Heel complexe smaak, en elke extreme toets word weer in evenwicht gebracht door een ander minstens even extreem smaakcomponent.
Ik ga het hierbij houden en gewoon verder van dit unieke biertje genieten.
Had ik er maar meer van gekocht...
