Ik zit al een tijdje te stunten met de flowrate van het circuleren tijdens de maisch. Jaren heb ik zonder aan mijn schrootmolen te zitten op de grainfather tussen de 80 en 85% procent rendement gedraaid met een wat langzame maar soepele flowrate. Ik vond dat het wat sneller moest circuleren voor helderder wort en was bereid daar rendement voor in te leveren (zolang het maar consistent of voorspelbaar is). Met grover schoten was er vaak amper winst in flowrate en al gauw kwam ik in de problemen met onvoorspelbaar rendement, vooral met gebruik van spelt, tarwe of rogge. Met grover schroten werden deze mouten amper gebroken. Een tarwe bier had dan ineens 55% rendement. Ik moest weer fijner schroten totdat tarwe weer gebroken was. Vanaf die schrootinstellingen begon de ellende met circulatie flow rate. Zelfs met rijsthulzen kreeg ik het amper soepel. Totdat de moutkorf omhoog ging dan zakt al het water als een baksteen de ketel in. Spoelen kan dan ook zo voorbij zijn. Ondertussen heb ik veel geprobeerd. Optimaliseren van klam schroten met verschillende water hoeveelheden en verschillende incubatieperiodes (meteen erna of pas na 20 minuten schroten). Hier zat maar weinig verschil in. Verschil met klam schroten en droog was aanzienlijk.
Lang verhaal maar ik heb het idee dat ik iets verkeerd doe met het inmaischen, roeren of rustperiode voor het circuleren zodat het filterbed stabieler is. Andere gedachte is moutkwaliteit. Ik gebruik alleen Swaen mout en wellicht zijn de specs de laatste tijd slecht, hoog eiwitgehalte of wat dan ook. Verstijfselingstemperatuur schijnt ook wat hoger te liggen nu. Alle tips zijn welkom. Als mensen met een RIMS (Grainfather Easybrew Brew Monk) soortgelijke ervaringen hebben is dat ook welkom. Gedeelde smart..


Dit is het schrootsel nu

Zo ziet het bostel eruit na het maischen