Een PAIX DIEU, een Belgisch trapistbier, voorheen gebrouwen in de gelijknamige abdij.
Nu wordt het gebrouwen in een Cisterciënzer klooster alleen bij volle maan.
Omdat ik twee weken lang op het spoor van de maan-samenzwering zat, moest ik dit tot op de bodem uitzoeken:
Het schuim blijft zoals het is gedurende de hele drinktijd. Zeer fijn en romig, bijna dessertachtig (fijne mousse).
De geur doet denken aan verse, ongewijzigde gerstkorrels, vergezeld van een fruitige zoetheid, een vleugje lichte biscuittaart.
Al bij de Antrunk de warmte van de alcoholparen met de zoetheid van het bier, waardoor het niet zwaar, kleverig of mastiges Maltsüsse is. De 10% alcohol samen met de fijne carbonatatie en romigheid voor een mooie tinteling in de mond.
Het smaakt naar gerst en licht gebak, aan de afdronk gaat een hint van droge cider.
Een lekker biertje, hoewel ik een beetje sceptisch ben vanwege de zoetheid ...
Het is het VOLLE MAAN bier.
Geleend van de Duitse collega's
Bij het gieten van een fijn, aan het eind, maar ook een beetje grover schuim, dat helaas niet erg duurzaam is.
Het jongere bier was echt beter, stabiel en romig was er het schuim.
Een romig geel van kleur, een licht oranje steek heeft ...
De geur heeft iets van peren en cider, helaas niet zo korrelig, biscuittaartachtig ...
In de Antrunk is het levendig, maar niet zo romig als het jongere bier.
Het heeft nu meer peren en cider in de smaak, is niet meer zo zoet, en de alcohol houdt ook iets meer tegen, dus wat de mond betreft.
In de nasleep blijft de niet langer vrij frisse malt omgeven door fruitige appeltonen.
Dus ik genoot van het jongere bier uit de serie. Dit was al uitstekend met deze biscuittaartaroma's.
Of deze verschillen in smaak echt te wijten zijn aan de verschillende volle manen, ik zou er sterk aan twijfelen, wat meer te maken heeft met de rijping ...
En Nog een van de Duitse collega's
