Ik ben altijd serieus bezig geweest met oxidatie zo veel mogelijk voorkomen, en toch had ik er altijd behoorlijk last van. Twee brouwsels geleden bedacht ik me ineens dat ik mijn ketel vul met water uit de kraan met de perlator er nog op. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan!

Tijdens het opwarmen van de ketel merkte ik het verschil al meteen: veel minder gezing en geruis in de ketel van de ontsnappende zuurstof. De laatste twee brouwsels zijn voor zover ik heb geproefd ook gelijk een stuk minder geoxideerd.
Even terug redenerend: stel er treedt bij spoeling zuurstof inslag op. Lijkt mij geen probleem, want direct daarna vindt de vergisting plaats. Soms wordt zelfs voorafgaand aan de vergisting belucht. Bij vergisting wordt zuurstof op gebruikt. Waarom is zuurstof inslag bij het spoelen dan een probleem?
Bij het spoelen is de temperatuur nog hoog, en de zuurstof reageert dan makkelijk met stoffen in het wort. De zuurstofmoleculen zijn daarna chemisch gebonden en niet meer beschikbaar voor de gist.
Bij beluchten is het wort afgekoeld en gaan de oxidatieprocessen een stuk langzamer. De gist neemt de zuurstof echter gretig op, met als gevolg dat de door beluchting geïntroduceerde zuurstof voor het overgrote deel terecht komt waar het moet zijn.
Bij gebruik van korrelgist schud ik ook altijd even flink met het vat na enten. Dat doe ik omdat ik dat zo geleerd heb. Misschien moet ik daar ook maar eens mee ophouden...
Mark.