Een maand verder: joa! Prik! Het is nog niet veel, maar de champagnegist doet iets... Er is ook wat bottelsuikerzoet verdwenen zo te proeven. Groffig schuim komt er heel even op, en verdwijnt dan weer helemaal.
Wat een enorme inktzwarte smaakbom is dit bier nu zeg! Alle scherpheid is veranderd in rozijntjes, honing, vanille, drop, hout, karamel, zoethout, met een hele lichte rooksmaak van de ardbeg. Wat smaakjes als van donkere broodkorst komen er doorheen, hopbitterheid vind ik nauwelijks meer terug. De alcohol is uiteraard wel behoorlijk aanwezig, maar dan net zoals in port. Flink, maar niet hard. Ik vraag me af, of iemand die ik het blind zou laten proeven, zou bedenken dat het bier is.
Vreemd blijft het, dat zo'n bier zo 'vloeibaar' is, al heeft het wel body. Echt kauwen kun je er niet op, het plakt niet aan het glas en het is niet echt zoet. Toch is het naar mijn bescheiden, op het verorberen van nogal wat RISsen gebaseerde, mening een mooi ding geworden. Apart, raar als je wilt, maar mooi.
Nog maar 23 flesjes over

, nu is de kunst ze langzaam genoeg op te drinken, zodat de HA-18 in kleine zakjes in de winkels ligt vóórdat ik nieuwe wil brouwen
