Troebelheid behoud je alleen als er deeltjes inzitten die door de warmtebeweging in suspensie worden gehouden en daardoor niet uitzakken of opromen. Dat zijn deeltjes van typisch 0,6 micrometer en kleiner.
Als wij dit soort deeltjes in onze bieren hebben dan zijn ze colloidchemisch te groot of niet stabiel. Als ze niet stabiel zijn groeien de deeltjes in de tijd door onderlinge aggregatie en zakken ze alsnog uit.
Het lijkt er op dat "commerciele" brouwers met kleine deeltjes beginnen (bv door een suspensie met eiwitten of andere deeltjes te homogeniseren - al doe je dat niet graag want een relatief duur proces) of dat ze de deeltjes stabiliseren (bv door toevoegingen te doen van ingredienten die op de deeltjes adsorberen waardoor ze niet meer aggregeren (bv alginaten, PVA etc).
Ook kun je in het bier een netwerk bouwen met verdikkingsmiddelen die de deeltjes vangen waardoor ze niet uitzakken (wordt bv in chocolademelk gedaan) maar dat beďnvloedt ook de doordrinkbaarheid.
Ik gok op stabilisatoren of toevoegen van hele kleine (nano

) deeltjes.